Het is mijn diepste overtuiging dat ieder persoon verlangt naar 'echt zichzelf' zijn.

'Zijn'.  Je eigen essentie of pure natuur voelen.

Dat verlangen voel ik elke dag. Soms zit ik er wat dichter bij, soms wat verder van af. En dat kan elke minuut veranderen. Geen van beiden is permanent. Want zo is de natuur ook, altijd in beweging. 

Door elke dag te mediteren begin ik beter te voelen waar ergens op dat spectrum ik op dat moment ben. Als er conflict is - in mezelf of met anderen, als ik me druk maak, mijn draai niet vind, de focus kwijt ben of gewoon vies gezind ben, dan ben ik wat verder verwijderd van mijn 'Zelf'. En dat mag er òòk zijn, want een ervaring wegduwen is de bron van nòg meer ellende. 

Als ik een soort van kalmte, vrede, of acceptatie kan voelen - ook als de situatie lastig is-  dan ben ik wat dichter bij mijn 'Zelf'.  Dan verandert er iets vanbinnen.

Dan voel ik terug de eenvoud. Dan zie ik hoe ingewikkeld ik het heb gemaakt door te veel na te denken over het probleem of de situatie. 

Vanuit dat gevoel van eenvoud ga ik anders kijken en handelen. Dan is er weer zin, moed, kracht en zachtheid om de dagelijkse obstakels aan te gaan.

Ik vind het altijd wonderlijk hoe een ervaring van gewoon 'zijn' zoveel in beweging kan zetten. En dat zonder mijn best te moeten doen. Simpel. 

Daarom mediteer ik elke dag. Een half uurtje stil zijn, de kern of de essentie voelen van wie ik ben. En dat heeft geen woorden, geen vorm, geen uitleg of verhaal.

Waarom mediteer jij?