Als je verbonden bent met jezelf, ben je automatisch verbonden met je omgeving.

Dat voelde ik op het moment van deze foto. Verbonden met de onbekende mensen op het strand, met de weidsheid van de zee, met de schoonheid van dit eiland voor de Schotse kust. 

Hard werken om verbonden te zijn? 

Vroeger dacht ik dat ik dat je hard moest ‘werken’ om verbonden te zijn. Mijn best doen om op de voorgrond te treden, of juist om stil te zijn. Of mijn best doen voor vriendschappen of professionele relaties in stand te houden of op te krikken. Of mijn best doen om een vervullend leven te leiden. 

Meditatie doet me voelen dat ik niet moet werken om verbonden te zijn. Hard werken, je best doen,…. Misschien wel de grootste illusie van deze tijd, alsof we alles onder controle hebben, en ons geluk maakbaar kunnen maken, als we maar hard genoeg ons best doen. 

'Zijn' geeft verbinding

Het gaat eerder over ‘gewoon 'zijn’. Daar voel je die verbinding met jezelf. Daar voel je tevredenheid, acceptatie, kalmte. Contacten met anderen verlopen dan ook vlotter, gewoner, natuurlijker. 

Dit ‘zijn’ is geen concept, maar een ervaring, beleving, een vibe die je voelt.  Geleide meditaties begeleiden je naar die ervaring.  Heel eenvoudig en gemakkelijk. Want ook voor mediteren moet je niet je best doen. 

Dan merk je ook dat je op heel veel manieren kan verbonden zijn. Als je stil bent, maar ook al je plezier maakt met anderen. Met goede vrienden, maar ook met onbekende mensen, of met de persoon achter de kassa. Met mensen, maar ook met de natuur. 

Als je regelmatig mediteert voel je ook sneller wanneer je de verbinding kwijt bent. Afgesloten zijn voelt heel anders aan. Zwaarder. Alleenig. De energie zakt meteen. 


Hoe voelt het voor jou als je verbonden bent? Wat doet het met je? En hoe merk je dat je de verbinding kwijt bent?